Μονόλογος περί τέχνης και αναπηρίας

Ανδρεας ΚολισογλουΚοινωνια0 Σχολια

Απόψεις και σκέψεις με αφορμή το συμπόσιο του No Limits festival 22/05/2019.

Συμμετείχαμε σε ένα κατάμεστο από αδειανά καθίσματα συμπόσιο, σχετικά με την τέχνη και την αναπηρία. Στη χώρα μας που ακόμη απαγορεύεται η εισαγωγή στις ανώτερες σχολές χορού, σε περίπτωση που κάποιος βιώνει τη συνθήκη της αναπηρίας, τάχα μιλάμε για στήριξη από την Πολιτεία σε τέτοιου είδους φεστιβάλ.

Όταν ο ίδιος ο πρωθυπουργός αποκάλεσε «περιφερόμενη γλάστρα», υποψήφιο ευρωβουλευτή με αναπηρία, αναπαράγοντας το στερεότυπο του ανενεργού πολιτικά ανθρώπου με αναπηρία, που οι αντίπαλοι άλλοι τον εκμεταλλεύονται, πως είναι δυνατόν να πιστεύουμε πως η πολιτεία και η κοινωνία που εκπροσωπεί μάχεται για την ισότητα ανάμεσα σε ανάπηρους και μη ανάπηρους πολίτες;

Στο τομέα της εκπαίδευσης  συντηρείται ακόμη ο διαχωρισμός ανάμεσα σε μαθητές με ή χωρίς μαθησιακές δυσκολίες ή αναπηρίες, με τους πρώτους συχνά να φοιτούν σε ειδικά σχολεία. Πως είναι δυνατόν ο αυριανός πολίτης, χωρίς αναπηρία, κάτω από αυτές τις συνθήκες να έρθει σε επαφή με τους ανάπηρους συμπολίτες της κοινωνίας του και να αναγνωρίζει τις εξειδικευμένες ανάγκες που μπορεί να υπάρχουν σε μια μερίδα του πληθυσμού; Πως θα αντιληφθεί την χρησιμότητα της προσβασιμότητας στα κτήρια ή τα πεζοδρόμια της πόλης που ζει ;

Νιώθουμε περήφανοι που γίνονται τέτοιου είδους φεστιβάλ, που τονίζουν την διάκριση της αναπηρίας, αντί να μας προβληματίζει το ενδεχόμενο, τέτοιου είδους δράσεων, να δημιουργούν γκέτο ανάμεσα σε ανάπηρους και μη  ανάπηρους καλλιτέχνες, ενώ το ιδανικό θα ήταν να υπήρχε συνύπαρξη χωρίς ιδιαίτερη αναφορά σε αυτή.

Θέλουμε να μιλάμε για αποδοχή των ανάπηρων καλλιτεχνών από τους μη ανάπηρους καλλιτέχνες και θεατές. Ρωτήστε έναν καλλιτέχνη με αναπηρία αν βιώνει συνθήκες οικονομικής ισότητας σε σύγκριση με τους μη ανάπηρους συναδέλφους του και μετά το συζητάμε.

Η πολιτική ηγεσία αυτής της χώρας για άλλη μια φορά έδειξε τη σοβαρότητα με την οποία αντιμετωπίζει αυτά τα ζητήματα. Εκπρόσωποι της, ήρθαν μίλησαν, έβγαλαν φωτογραφίες ή βίντεο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και έφυγαν πριν την ολοκλήρωση των εργασιών.

Ευχόμαστε την επόμενη φορά, σε όλα αυτά που νιώθουμε την ανάγκη να μοιραστούμε ως σκέψεις, σε ένα συμπόσιο σχετικό με την αναπηρία και την τέχνη, να μην υπάρχει αυτός ο θλιβερός μονόλογος.

Κοινοποιηση

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *