Το τυπικότερο παραδείγματα δημοσιογραφικής γκάφας για τα ελληνικά δεδομένα αποτελεί η ψεύτικη ψυχίατρος στην υπόθεση δολοφονίας της μικρής Άννυ.

Το πρωί της Τετάρτης 6/5/2015 βγήκε τηλεφωνικά στον τηλεοπτικό σταθμό Mega, μια γυναίκα που ισχυρίστηκε ότι είναι ψυχίατρος στον ΟΚΑΝΑ και είπε ότι είχε ζητήσει, χωρίς αποτέλεσμα, τη συνδρομή του εισαγγελέα 4 φορές για να αφαιρεθεί η επιμέλεια της μικρής Άννυ, από τους γονείς της. Όλα σχεδόν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης έσπευσαν να ανακυκλώσουν την είδηση μέχρι τη στιγμή που αυτή αποδείχτηκε ψεύτικη, αναγκάζοντας το κανάλι Mega, που πρώτο τη μετέδωσε, να ζητήσει συγνώμη επισημαίνοντας ότι έπεσε θύμα παραπληροφόρησης.

Η κατά φαντασίαν ψυχίατρος για να πείσει για την επιστημονική της ιδιότητα, είπε ότι ο πατέρας της Άννυ πάσχει από διπολική διαταραχή και του είχε δώσει αγωγή, με γνωστό για αυτές τις περιπτώσεις φαρμακευτικό σκεύασμα, την οποία όμως δεν ακολούθησε. Έκανε λόγο για ένα αυθαίρετο ποσοστό, στο οποίο απαντάται η συγκεκριμένη ψυχική διαταραχή στον γενικό πληθυσμό, και αναπαρήγαγε την άποψη ότι όταν κάποιος ακολουθεί τη θεραπευτική αγωγή δεν παρουσιάζει κάποιο πρόβλημα.

Το οδυνηρό περιστατικό του τεμαχισμού του άψυχου σώματος της τετράχρονης Άννυ μάλλον από τον ίδιο της τον πατέρα, ο δημοσιογραφικός κόσμος προσπάθησε ακόμα μια φορά να το συνδέσει με ψυχολογικά προβλήματα, ως σαν αυτά να οδηγούν πάντα σε ακραίες, επικίνδυνες και παράλογες συμπεριφορές Έτσι όταν η ψεύτικη ψυχίατρος ανέφερε ότι ο πατέρας έπασχε από διπολική διαταραχή ο ένας από τους παρουσιαστές της εκπομπής έγνεψε με τρόπο ως σαν να ήθελε να πει « τι ψάχνουμε να βρούμε αφού ήταν ψυχικά ασθενής;» κάτι που επιβεβαιώθηκε όταν ο έτερος από τους παρουσιαστές, έβγαλε το συμπέρασμα ότι η «ψυχίατρος» δεν κατάφερε κάποιο ιδιαίτερο αποτέλεσμα, λόγω της τραγικής κατάληξης που είχε το συμβάν. Στην ίδια λογική πρόσφατα οι δημοσιογράφοι σε παγκόσμιο επίπεδο συνέδεαν το ιστορικό της διπολικής διαταραχής του πιλότου Λούπιτς, με την όπως όλα δείχνουν εσκεμμένη πτώση του αεροπλάνου από τον ίδιο, η οποία οδήγησε στο θάνατο 150 ανθρώπους, προκαλώντας όμως την δίκαιη αντίδραση όσων γνωρίζουν καλύτερα το θέμα της συγκεκριμένης διαταραχής .

Η εκπομπή στη οποία εμφανίστηκε τηλεφωνικά η ψεύτικη ψυχίατρος ήταν ζωντανή, οπότε θα ήταν δύσκολο να γίνει διασταύρωση των στοιχείων της ομιλούσας, στο καθορισμένο χρονικό πλαίσιο (της εκπομπής). Όταν η πρώτη είδηση γίνεται αυτοσκοπός, η λίγη ώρα που χρειάζεται για να διασταυρωθεί μια πληροφορία φαντάζει αιώνας, ο οποίος πρέπει να παρακαμφθεί, στα πλαίσια του άτυπου «αγώνα» για το ποιος θα φέρει πρώτος την είδηση στη δημοσιότητα . Το Mega αποφάσισε να πάρει το ρίσκο και δεν του βγήκε. Τα υπόλοιπα μέσα μαζικής ενημέρωσης τι έκαναν; Ανακύκλωσαν σαν παπαγαλάκια την πληροφορία χωρίς να διασταυρώσουν την εγκυρότητα της, απλά και μόνο επειδή το θέμα «πούλαγε» και συνδύαζε την ψυχιατρική οπτική στο ζήτημα αλλά και το στερεότυπο ότι οι αρμόδιες αρχές ολιγωρούν ή επεμβαίνουν όταν είναι πια αργά. Αν και είχαμε μια συγνώμη από ένα (και δυστυχώς μόνο) μέσο μαζικής ενημέρωσης (Mega), ως σαν η πληροφορία να μην αναπαράχθηκε από άλλα μέσα και να πρέπει να αναλάβει την ευθύνη αποκλειστικά όποιο την μετέδωσε πρώτο, αυτό δεν αποτελεί εγγύηση ότι στο μέλλον δεν θα πέσουμε θύματα παραπληροφόρησης, θυσιάζοντας κάποιοι την ορθή δημοσιογραφία στο βωμό της πρώτης είδησης.

Το όνομα του εισαγγελέα και το όνομα της ψυχιάτρου ήταν ευτυχώς ανύπαρκτα. Τι θα γινόταν σε περίπτωση που ήταν αληθινά αλλά η όλη ιστορία ψεύτικη; Τέτοιου είδους παραδείγματα πρέπει να μας υπενθυμίζουν πόσο επικίνδυνη και ρηχή είναι η δημοσιογραφική πένα που προσπαθεί να καλύψει τις αδυναμίες της μέσα από φανταχτερούς τίτλους και σκληροπυρηνικά κείμενα. Σίγουρα ο δημοσιογραφικός λόγος δεν μπορεί από την φύση του να αντιμετωπίσει σε βάθος τα θέματα που πραγματεύεται, αλλά αυτό είναι κάτι που ξεχνούν όσοι πιστεύουν ότι η εύκολη πρόσβαση στη πληροφορία οδηγεί στην ορθή γνώση.