Το πόσο αληθεύει ότι η οικονομική κρίση προκάλεσε αύξηση των αυτοκτονιών θα έπρεπε να είναι αντικείμενο διερεύνησης και όχι μια απόλυτη βεβαιότητα.
Διάφορες μελέτες έχουνε υποστηρίξει ότι τα χρόνια της οικονομικής κρίσης έχουν αυξηθεί οι αυτοκτονίες. Στην ακραία εκδοχή της θεωρίας της σύνδεσης των αυτοκτονιών με τους οικονομικούς δείκτες θα έπρεπε στους πλούσιους να εκλείπουν οι αυτοκτονίες και σε όσους ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας να εμφανίζονται αδιάλειπτα. Κάτι τέτοιο φυσικά δεν συμβαίνει γιατί απλά η συμπεριφορά του ανθρώπου δεν καθορίζεται από έναν μόνο παράγοντα αλλά από πολλούς και δύσκολα ελέγξιμους παράγοντες.
Κάποιος μπορεί να οδηγηθεί στην αυτοκτονία για λόγους άσχετους με την οικονομική κρίση. Για αυτό τον λόγο μια επιστημονικά τεκμηριωμένη μελέτη πάνω στην επιβεβαίωση ή στην διάψευση της συσχέτισης ανάμεσα στην οικονομική κρίση και τις αυτοκτονίες, θα έπρεπε να εξετάσει ένα επαρκές δείγμα των περιπτώσεων που αφορούν τις υποθέσεις αυτοχειρίας. Αυτό συνεπάγεται την συλλογή οικονομικών και κοινωνιοψυχολογικών δεδομένων των υπό μελέτη περιπτώσεων και όχι απλά μια συσχέτιση των αριθμητικών δεδομένων.
Σε κάποιον που σέβεται την επιστημονική του ιδιότητα δεν θα έπρεπε να αρκεί μια σύγκριση αριθμητικών τιμών για να αναλύσει ένα τόσο πολυσύνθετο κοινωνικό φαινόμενο. Εκχυδαΐζοντας τέτοιου είδους λογικές θα μπορούσαμε να συσχετίσουμε την αύξηση ή μείωση των αυτοκτονιών με την αύξηση ή μείωση των ρύπων στα Ι.Χ., με την αύξηση ή μείωση της καλλιέργειας βάμβακος, με την αύξηση ή μείωση των πωλήσεων ηλεκτρονικών υπολογιστών και ούτω καθεξής.
Όταν μια κοινωνία που ψάχνει εύκολες απαντήσεις σε ένα τόσο πολυσύνθετο ζήτημα, τέτοιου είδους απλοϊκές συσχετίσεις δεν βοηθούν ώστε να περιοριστεί το απεχθές φαινόμενο των αυτοκτονιών. Οι απλοϊκές εξηγήσεις δεν βοηθούν στην έκλειψη του φαινομένου αλλά στην νομιμοποίηση του, θεωρώντας ότι υπεύθυνες για το φαινόμενο αυτό είναι δυνάμεις έξω από την κοινωνίες και τα άτομα που τις αποτελούν. Το να παρατηρείς ένα φαινόμενο δεν σημαίνει απαραίτητα ότι μπορείς να το εξηγήσεις ή πολύ περισσότερο να το αλλάξεις. Αν για όλα φταίει το ανεξέλεγκτο τέρας της οικονομικής κρίσης, δεν υπάρχουν αντικειμενικά και πολλά περιθώρια αλλαγής αν δεν απαλλαγούν, άγνωστο πως, οι κοινωνίες από την οικονομική κρίση.
Αν δεν θέλουμε λοιπόν να δαιμονοποιούμε καταστάσεις νομιμοποιώντας τις λογικές που μας θέλουν αμέτοχους στις διαδικασίες διαμόρφωσης της κοινωνικής πραγματικότητας, οφείλουμε να διερευνήσουμε το ζήτημα των αυτοκτονιών πέρα από τα φαινόμενα, διαφορετικά θα καταλήξουμε να κλαίμε τη μοίρα μας θεωρώντας τελικά ότι ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ προς το καλύτερο.
Κοινοποιηση