Ο Λ. Λαζόπουλος συνέδεσε την αναπηρία του Σόιμπλε με ψυχολογικά προβλήματα και μερίδα του κόσμου αντέδρασε υποκριτικά ως σαν να μην έχει υπάρξει προηγούμενο

Η περίπτωση  Λάκη Λαζόπουλου – Σόιμπλε δεν είναι πρωτόγνωρη για τα ελληνικά δεδομένα. Ο Γερμανός υπουργός είχε μπει στο στόχαστρο του βουλευτή  Γιάννη Σταθά το 2012, ενώ το καλοκαίρι του 2015 ο Στρατής Μαζίδης από το site Freepen.gr,  με το άρθρο του: Κι ‘όμως ο Σόιμπλε στηλώνει τα πόδια του, αναφέρθηκε στα κουσούρια που άφησε στον Σόιμπλε η αναπηρία του, συνδέοντας την με την σκληρή στάση του στο ζήτημα του ελληνικού χρέους και με τον χαρακτήρα του.

Έχουν υπάρξει πολύ χειρότερα παραδείγματα στο πρόσφατο παρελθόν της χώρας μας που θα έπρεπε -τηρουμένων των αναλογιών- να είχαν προκαλέσει περισσότερο ντόρο. Το ότι αυτό δεν έγινε αποδεικνύει ότι τα περισσότερα μέσα μαζικής ενημέρωσης βρήκαν αφορμή να «χτυπήσουν» τον Λάκη Λαζόπουλο χωρίς να ενδιαφέρονται ουσιαστικά για τα ζητήματα περί αναπηρίας που έρχονται στην επιφάνεια μετά από μια τέτοια αφορμή.

Το 2010 ο Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ επιτέθηκε με επιστολή του, στον τετραπληγικό αστροφυσικό Stephen Hawking για τις αθεϊστικές του απόψεις, θεωρώντας πως αυτές είναι αποτέλεσμα της αναπηρίας του. Το 2012 ο Βασίλης Σκουντής με το άρθρο του, Άρον τις πατερίτσες σου και τρέχα, αναπαρήγαγε έναν σαφέστατα υποτιμητικό λόγο για τους ανθρώπους με κινητικές αναπηρίες. Το 2013 μετά το ατύχημα του οδηγού της Formula 1 Μ. Σουμάχερ, ο Νίκος Ευαγγελάτος, σε τηλεοπτική του εκπομπή εξέφρασε την άποψη ότι θα ήταν προτιμότερο για τον Σουμάχερ να χάσει την ζωή του από το να μείνει ανάπηρος. Επιπλέον, αποτελεί δημοσιογραφικό κανόνα να συνυπολογίζονται λίγο ή πολύ όσοι έχασαν την ζωή τους από τροχαία ατυχήματα με εκείνους που έμειναν ανάπηροι από αυτά, πρόσφατο παράδειγμα η εκπομπή «Αυτοψία» του τηλεοπτικού σταθμού Alpha σχετικά με τα τροχαία ατυχήματα, που έγινε με αφορμή τον πρόωρο θάνατο του τραγουδιστή Παντελή Παντελίδη.

Για όλα τα παραπάνω δεν διέκρινε κανείς τόσο μεγάλη ευθιξία από τα μέσα μαζικής επικοινωνίας ή τους φορείς που υποτίθεται ότι μάχονται για τα δικαιώματα των ανθρώπων με αναπηρία. Αντί αυτού στο παρελθόν έχουμε παρατηρήσει αδικαιολόγητο παροξυσμό από μέσα μαζικής ενημέρωσης και από φορείς των ανθρώπων με αναπηρία, όταν π.χ. το 2008 η Δέσποινα Βανδή εξέφρασε την προσωπική της άποψη ότι θα προτιμούσε να ήταν νεκρή από το να μείνει ανάπηρη μετά από ένα σοβαρό τροχαίο που βίωσε ή όταν το 2007 το ΕΣΡ επέβαλλε πρόστιμο και αλλαγή ώρας, σε εκπομπή της Αννίτας Πάνια με το αιτιολογικό της υποβάθμισης του τηλεοπτικού προγράμματος, λόγω του ότι στην εκπομπή της συμμετείχαν άνθρωποι με αναπηρίες.

Όσο σκληρό και αν ακούγεται, ο Λάκης Λαζόπουλος εξέφρασε μια άποψη που είναι κοινά αποδεκτή στην πλειοψηφία του πληθυσμού της χώρας μας. Αυτή η λανθασμένη άποψη είναι το αποτέλεσμα της περιθωριοποίησης που βιώνουν οι ανάπηροι πολίτες  από όσους δεν έχουν αναπηρία, λόγω του ότι το δομημένο περιβάλλον δεν ενθαρρύνει την ενεργή τους συμμετοχή στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Αν όλοι αυτοί που αντέδρασαν στα λεγόμενα του Λαζόπουλου ενδιαφερόντουσαν πραγματικά για τα δικαιώματα των ανθρώπων με κινητική ή άλλης μορφής αναπηρία, θα είχαμε προσπελάσιμα κτήρια, πεζοδρόμια, μέσα μαζικής μεταφοράς, sites κ.α. Δυστυχώς, για την πλειοψηφία του κοινωνικού συνόλου οι άνθρωποι με αναπηρίες θεωρούνται μια μειονότητα που έχει λόγο ύπαρξης μόνο κάθε 3 του Δεκέμβρη ή κάθε φορά που κάποιοι θέλουν να φανούν υπέρμαχοι των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο όνομα της υπεράσπισης των δικαιωμάτων των πολιτών με αναπηρία.

Το τραγικότερο της συγκεκριμένης υπόθεσης πιστεύουμε είναι, το ότι οι επικριτές του Λάκη Λαζόπουλου χρησιμοποίησαν στην πλειοψηφία τους την ίδια ακριβώς υποτιμητική φρασεολογία που χρησιμοποιήθηκε για τον Σόιμπλε από την εκπομπή Αλ Τσαντίρι. Ένας χειριστής αναπηρικού αμαξιδίου δεν είναι «καθηλωμένος» σε αυτό όταν το χρησιμοποιεί στην καθημερινή του ζωή για μεγαλύτερη ευκολία. Η φράση «καθηλωμένος σε αναπηρικό αμαξίδιο» που θέλει με έμμεσο τρόπο να τονίσει την υποτιθέμενη τραγικότητα που ενέχει η χρησιμοποίηση αναπηρικού αμαξιδίου, δεν διαφέρει από όσα είπε ο Λάκης Λαζόπουλος, όσα μεγάλα λόγια και να ακολουθήσουν για τα επιτεύγματα και την «δύναμη ψυχής» των ανθρώπων με αναπηρίες που είναι «καθηλωμένοι» σε αμαξίδια ή στην αναπηρία τους.

Όσοι είναι δήθεν υπέρμαχοι των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, γιατί ξαφνικά διαρρηγνυόμουν τα ιμάτια τους ; Γιατί δεν αντέδρασαν στο παρελθόν το ίδιο επικριτικά, όταν ο Λάκης Λαζόπουλος έκανε εμμονικές επιθέσεις στη Μιμή Ντενίση; Επειδή της έλειπε η ταμπέλα της αναπηρίας;