Όταν ακούς ανήλικους να περιγράφουν ως όνειρό τους, πως θέλουν να γίνουν διάσημοι,  τι μπορείς άραγε να ελπίζεις για τις γενιές αυτές που ακολουθούν;

– Τι θα ήθελες να γίνεις στο μέλλον;  Όταν ακούς ανήλικους να απαντούν, πως όνειρό τους είναι να γίνουν διάσημοι, όχι κοπιάζοντας, αλλά αποκτώντας αναγνωρισιμότητα από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ή τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης,  τι μπορείς άραγε να ελπίζεις για τις γενιές αυτές που ακολουθούν;

Ο ρυθμός του σύγχρονου τρόπου ζωής δεν ενθαρρύνει την ουσιαστική επικοινωνία των γονέων με τα παιδιά τους και θέλοντας οι πρώτοι να έχουν τον πλήρη έλεγχο σε αυτά, χωρίς επίπονες συγκρούσεις, για να είναι αρεστοί, σπάνια θέτουν όρια που θα συμβάλλουν στην προστασία τους. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα αρκετοί ανήλικοι να εκτίθενται σε ερεθίσματα που δεν μπορούν να αξιολογήσουν ως προς την ποιότητα τους. Έτσι η σύγχρονη μάστιγα που βρίσκει τους ανήλικους καθηλωμένους σε μία οθόνη, τάμπλετ, υπολογιστή, κονσόλας παιχνιδιών ή τηλεόρασης καλά κρατεί,έτοιμοι να θυσιάσουν αμέτρητες ώρες της ζωής τους στο βωμό του like ή του hashtag, για να ικανοποιήσουν την ψευδαίσθηση της επιτυχίας και της αναγνωρισιμότητας.

Οι γονείς θέλοντας να απενοχοποιηθούν από την ελαστικότητα που δείχνουν στο θέμα της εξάρτησης των παιδιών τους, από  τον «μαγικό» κόσμο της οθόνης, χρησιμοποιούν ως δικαιολογία ότι οι εποχές αλλάζουν και είναι αναγκασμένοι να ακολουθήσουν τα καταναλωτικά πρότυπα τις εποχής για να μην ζηλέψουν από τα άλλα παιδιά που απολαμβάνουν την χρήση της τεχνολογίας. Με αυτό τον τρόπο φαντάζει εκσυγχρονιστικό ότι αρκετοί έφηβοι στις μέρες μας αποφεύγουν την άμεση επικοινωνία και συναναστροφή, για να επιλέξουν διαδικτυακά ραντεβού ομαδικών ηλεκτρονικών παιχνιδιών αμφιβόλου ουσίας και χρησιμότητας.

Στις Η.Π.Α που δημιουργήθηκε και εδραιώθηκε το ίντερνετ, παρατηρείς αρκετούς νέους να πλασάρουν την εξάρτηση τους από αυτό, ως μέσο πλουτισμού χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια, απλά παρακολουθώντας τον τρόπο που κάποιος παίζει ένα βιντεοπαιχνίδι ασταμάτητα μέσα στη μέρα κ.α. Η επιθυμία αρκετών χρηστών του διαδικτύου να αναδείξουν μέσω αυτού την δικιά τους «αλήθεια», είναι που έχει ωθήσει στην ψευδαίσθηση ότι τα πάντα αρχίζουν και τελειώνουν σε αυτό. Έτσι η εικονική πραγματικότητα που έχει επιβληθεί, έχει διογκώσει φαινόμενα, όπως η διαπόμπευση μέσω του διαδικτύου, που έχει γίνει καθημερινό φαινόμενο, το οποίο δυσκολεύονται να αντιμετωπίσουν ακόμη και οι εξειδικευμένοι επαγγελματίες του χώρου.

Το πιο λυπηρό από όλα δείχνει να είναι η εισβολή των ηλεκτρονικών υπολογιστών στην εκπαίδευση με αποτέλεσμα οι μαθητές και οι σπουδαστές να συνηθίζουν στις εύκολες λύσεις της διαδικτυακής αντιγραφής και όχι στην αναζήτηση αυθεντικών πηγών κατά την διάρκεια εκπόνησης εργασιών. Έτσι φαντάζει ως ορθή και αναπαράγεται άκριτα οποιαδήποτε σκέψη έχει την μεγαλύτερη συχνότητα εμφάνισης. Αυτό ενέχει ακόμη περισσότερους κινδύνους στις μέρες μας, που είναι τάχα αδιανόητο να μην μπορούμε να εκφέρουμε δήθεν ορθή γνώμη, σε όλα τα ζητήματα της επικαιρότητας, ακόμη και για αυτά που δεν άπτονται απαραίτητα των ενδιαφερόντων μας, τα οποία εκ των πραγμάτων δεν έχουμε μελετήσει προηγουμένως σε βάθος.

Σε καμία περίπτωση δεν υποστηρίζουμε ότι η γενιές που μεγάλωσαν χωρίς ίντερνετ είναι καλύτερες από τις σημερινές, αλλά όταν ο σύγχρονος έφηβος δείχνει να μην μπορεί να κατανοήσει με ποιο τρόπο οι προηγούμενες γενιές έζησαν χωρίς αυτό, αποδεικνύει περίτρανα την αρνητική διάσταση της έννοιας της «προόδου», που προσφέρει η τεχνολογική ανάπτυξη, στερώντας από την νέα γενιά την δυνατότητα ανάπτυξης εναλλακτικών τρόπων σκέψης.

Το να ονειρεύεσαι να γίνεις  διάσημος συνήθως απαιτεί το να θυσιάσεις τον εαυτό σου στους κανόνες που επιβάλλει το σαθρό οικοδόμημα της διασημότητας.  Αξίζει τον κόπο αυτή η θυσία ;